Gregorj Cocco: Componist van Toegepaste Muziek

šŸ•’ 5 min

Geboren in Cagliari (ItaliĆ«) in 1971, richt Gregorj Cocco zijn kunst op “toegepaste muziek“, waar geluid in een creatieve dialoog met beelden staat.

Zijn opleiding begon in 1989 aan het Conservatorium Pierluigi da Palestrina, onder leiding van Maestro Franco Oppo, in de cursus Experimentele Compositie. Hier transformeert hij zijn passie voor barokmuziek en filmmuziek in technische beheersing, waarbij hij experimenteert met geluidsmaterialen, timbres en harmonieƫn.

Van een gepassioneerde student ontwikkelt hij zich tot een componist die in staat is om emoties en ideeƫn te vertalen naar partituren die ontworpen zijn om te interageren met visuele taal.

Zijn eerste composities, gemaakt in 1991 met de software Oktalyzer voor Amiga, weerspiegelen een vroegtijdige drang naar experimentatie. In deze periode ontwikkelt hij een affiniteit voor audio trackers, instrumenten die centraal blijven in zijn productie.

De muziek van Cocco beperkt zich niet tot visuele begeleiding: het is een autonome narratie. Door het manipuleren van audio samples en het verwerken van complexe contrapuntische texturen weet hij academische orkestrale nauwkeurigheid te combineren met technologische innovatie.

Zijn werken, geschreven in een klassieke partituur, worden niet uitgevoerd door muzikanten, maar komen tot leven vanuit zijn computers, wat de grenzen van toegepaste muziek uitbreidt.

De Indrukwekkende Kracht van Toegepaste Muziek

Elke noot komt voort uit een diepgaande reflectie over de verbinding tussen geluid en beeld, waarbij synchronisaties, verhalen en blikken in een continue dialoog worden verweven.

Het werk van Gregorj Cocco fungeert als een vloeiende en innovatieve brug tussen de erfenis van de barok en de onbegrensde mogelijkheden van hedendaagse technologie.

Zijn geluidsonderzoek brengt vergeten verhalen tot leven en geeft stem aan stille beelden, waardoor ze worden omgevormd tot emotionele en meeslepende ervaringen.

Gregorj Cocco - Composer
Gregorj Cocco – Componist – Amsterdam 2020

Een Reis in de Eenzaamheid: De Uitdaging van Authenticiteit

In 2010 verhuisde Gregorj Cocco naar Amsterdam, aangetrokken door de belofte van een kosmopolitische en authentieke omgeving. Helaas onthulde de werkelijkheid zich vanaf 2011 als heel anders: een context die gedomineerd werd door individualisme en materialisme, in scherp contrast met zijn idealen.

Spontaniteit wordt vaak afgekeurd, kritisch denken wordt verstikt door conformisme, en uitbundigheid botst met het strenge Nederlandse dogma van “doe maar normaal“.

Dit culturele paradox, zo ver verwijderd van zijn zoektocht naar authenticiteit, versterkt het gevoel van vervreemding en eenzaamheid.

De jaren die hij ver weg van SardiniĆ« doorbracht, waren gekenmerkt door een diepe leegte: de afwezigheid van de Italiaanse en Sardijnse muzikanten met wie Gregorj Cocco een intense menselijke en artistieke passie had gedeeld. Het gemis van deze “broeders in muzikale passie” bracht hem ertoe bitter na te denken over de onlosmakelijke band met zijn thuisland en de emotionele kosten van het zich daarvan verwijderen.

In deze streken van koude en troebele “wateren” leken zelfs oprechte emoties zeldzaam en kostbaar, als zuurstof op de hoogste toppen, wat de eenzaamheid van zijn innerlijke reis benadrukte.

De vervreemdende omgeving waarin Cocco leeft, de kilheid van individualisme en de wijdverspreide commercialisering, leidt hem naar een solitair artistiek pad, opgelegd meer door noodzaak dan door keuze. Onvermogen om zijn gedachten en kunst te delen met degenen die schijnen te ontbreken aan emotionele gevoeligheid, maakt zijn muziek tot een daad van verzet, een manier om authenticiteit te behouden in een context die deze ontkent.

Na talloze pogingen om authentieke menselijke verbindingen te creƫren (essentieel voor latere artistieke verbindingen), herkent Cocco de onmogelijkheid om contact te maken met degenen die ongevoelig zijn voor empathie. Dit besef leidt hem ertoe de eenzaamheid te transformeren in een bewuste keuze, waarbij hij het verwelkomt als een creatieve ruimte gewijd aan zijn diepste liefde: de muziek.

Laboratorium voor Muzikale Introspectie

Deze keuze heeft de artistieke en menselijke waarden van Gregorj Cocco versterkt. In zijn studio, die is uitgegroeid tot een heilige dagelijkse toevlucht, is hij een reis van muzikale introspectie begonnen, waar de klassieke traditie in harmonie, contrapunt en orkestratie samensmelt met digitale innovatie.

Door gebruik te maken van notatiesoftware, DAW en high-definition orkestrale samples, creƫert hij een brug tussen de strengheid van de traditie en de mogelijkheden van hedendaagse technologie.

Zijn huis in Amsterdam is zijn laboratorium geworden, een plek waar experimentatie en classicisme samenkomen, wat leidt tot een muzikale visie die trouw blijft aan zijn essentie.

In deze ruimte heeft Cocco een gevoel van vernieuwing en hoop herontdekt, waarbij hij ontdekt dat, ondanks de moeilijkheden, de Schoonheid van het Leven ligt in zijn vermogen om te veranderen en opnieuw in balans te komen.

Een Nieuwe Creatieve Vrijheid

Vandaag de dag kan men zich afvragen:

  • Is het mogelijk om kamermuziek, experimentele of traditionele muziek te creĆ«ren zonder “live” muzikanten te betrekken? Ja.
  • Is het haalbaar om de onderdanigheid (in de meeste gevallen servilisme of steriele zelfgenoegzaamheid) tegenover muzikale instellingen of verenigingen te vermijden die je anders in de schaduw zouden houden? Zeker.
  • Kan men orkestrale muziek componeren, publiceren en produceren op basis van uitsluitend eigen technische vaardigheden, zonder zich te hoeven onderwerpen aan de elites die uitvoeringen reguleren en beheren? Absoluut wel.
  • Is het uiteindelijk mogelijk om de muziek te schrijven die men het meest wenst, zonder zich te hoeven buigen voor de logica van “markt“-lobby’s? Ongetwijfeld.

Deze benadering stelt Gregorj Cocco in staat – als een ware adem van frisse lucht – om zijn muzikale visie, gericht op authenticiteit, zonder enige compromissen te uiten. Vanaf 2024 is hij begonnen met het openbaar maken van deze composities, wat een beslissende stap markeert richting een onafhankelijk en diep persoonlijk artistiek pad.

De Groei van de Virtuele Orkest van Gregorj Cocco

Oud voorbeeld: Muzikale uitvoering met een verouderde “speelgoed” geluidsbibliotheek uit 2003

In de afgelopen tien jaar is het gebruik van muziektechnologie het hart geworden van Gregorj Cocco’s compositieaanpak, en heeft het zich gevestigd als een onmiskenbare artistieke verklaring.

Zijn werk verenigt de taal van het Italiaanse en Duitse klassieke erfgoed met digitale innovaties, waarbij hij vertrouwt op een database van 45 terabyte aan geluidsamples die sinds 1998 zijn verzameld.

Digitale zelfproductie is niet alleen een technische keuze, maar ook een artistieke beslissing die hem in staat stelt de integriteit van zijn creatieve visie te behouden.

Cocco maakt af en toe gebruik van commerciĆ«le samples zoals de ‘Berlin Strings van Orchestral Tools‘ en de ‘Spitfire Symphonic Orchestra van Spitfire Audio‘. Voor de rest vertrouwt hij op zijn eigen samples voor productie en postproductie, waarbij hij traditie en innovatie samenbrengt om de mogelijkheden van orkestrale klank uit te breiden.

Deze balans tussen verleden en toekomst benadrukt zijn toewijding aan het verkennen van nieuwe sonische horizonten, zonder ooit het contact met zijn klassieke wortels te verliezen.

Toegepaste Muziek bij Beelden

Na een decennium van onophoudende studies over de compositiestructuren van grote Italiaanse meesters zoals Morricone, Nono en Rota, richt de componist zich op sociale en menselijke thema’s, waarbij hij verhalen van onrecht een stem geeft of de diepere nuances van de menselijke conditie verkent.

Deze benadering stelt hem in staat om muziek te gebruiken als een instrument voor reflectie en bewustwording, waardoor hij soundtracks creƫert die, hoewel ze de structurele compositieregels respecteren, de diepere snaren van emotie raken.

Elementen in het Compositieproces van Gregorj Cocco

Het compositieproces van Gregorj Cocco begint met traditionele notatie op papier.

Vervolgens worden de partituren overgeschreven in notatiesoftware zoals Notion en Sibelius, om daarna te worden overgebracht naar de DAW Samplitude Pro X voor productie en postproductie.

De muziek wordt vervolgens afgedrukt in Partituur en individuele Bladmusiek voor elke instrumentale sectie, via muzieknotssoftware.

De productiefase omvat het resamplen van de “takes” of “stems” van de muzikale secties, die zijn bewerkt met behulp van buisapparatuur. Cocco beheert persoonlijk de mixage en mastering.

Voor publicatie worden de partituren en masters geregistreerd en gevalideerd door bevoegde instanties, zoals BUMA-STEMRA in Nederland, om wereldwijde copyrightbescherming te waarborgen.

Elke compositie, of het nu gaat om kamermuziek, orkestrale muziek, pop, avant-garde of “dance“, wordt altijd vergezeld door de partituur en de bijbehorende bladmusiek voor de secties, solisten en/of elektronische instrumenten.